Osadnik egeria
Miesięczne archiwum: Styczeń 2016
Osadnik egeria
Kwiaty i owoce.
Za oknem szaro, ponuro, mokro i nieprzyjemnie. Słońce czasem łaskawie pojawi się z rana, czasem wieczorem. Już lepiej żeby śnieg sypał, bo wtedy przynajmniej jest ładnie. Na szczęście można powspominać cieplejsze dni, a nie ma nic lepszego, by przywołać wspomnienia, niż fotografie. Tak więc dzisiaj może mało ambitne, może mało wyszukane, ale rozgrzewające duszę (przynajmniej moją) zdjęcia kwiatów i owoców. Tak po prostu. 🙂 Zdjęcia z różnych, ale raczej tych cieplejszych miesięcy ubiegłego roku.
Podziel się z innymi:
Kwiaty i owoce.
Za oknem szaro, ponuro, mokro i nieprzyjemnie. Słońce czasem łaskawie pojawi się z rana, czasem wieczorem. Już lepiej żeby śnieg sypał, bo wtedy przynajmniej jest ładnie. Na szczęście można powspominać cieplejsze dni, a nie ma nic lepszego, by przywołać wspomnienia, niż fotografie. Tak więc dzisiaj może mało ambitne, może mało wyszukane, ale rozgrzewające duszę (przynajmniej moją) zdjęcia kwiatów…
Podziel się z innymi:
„Patrzeć na słońce wstające”
Jeszcze nie tak dawno temu, gdy śnieg wciąż zalegał dość grubą warstwą, a rzeki były z lekka skute lodem, wybrałem się z żoną na poranny, zimowy spacer. Pogoda zapowiadała się piękna, co mnie cieszyło, bo chciałem złapać trochę słońca po pobycie w szpitalu. Idąc do pobliskiego parku zauważyliśmy, że słońce zaczyna się powoli wychylać nad horyzont i lizać promykami bloki oraz wyższe drzewa. Gdy zostawiliśmy betonowy las za sobą i szliśmy przez działki zobaczyliśmy coś niesamowitego. Na każdym drzewie, na najwyższych gałęziach siedziało mrowie ptaków. Każdy był zwrócony przodem do słońca i wydawał się wręcz zahipnotyzowany przez pierwsze promienie docierające doń z naszej gwiazdy. Gdy przechodziliśmy obok, ptaki odlatywały spłoszone, tylko po to, by pośpiesznie wylądować gdzie indziej, lub po chwili wrócić na stare miejsce.
Aktualizacja: Dzięki marianfoto wiem, że to Kwiczoły.
Ten widok przypomina mi fragment opowiadania „Falując na wietrze” Edwarda Stachury, który chciałbym zacytować:
Czytaj dalej „Patrzeć na słońce wstające”
Podziel się z innymi:
„Patrzeć na słońce wstające”
Jeszcze nie tak dawno temu, gdy śnieg wciąż zalegał dość grubą warstwą, a rzeki były z lekka skute lodem, wybrałem się z żoną na poranny, zimowy spacer. Pogoda zapowiadała się piękna, co mnie cieszyło, bo chciałem złapać trochę słońca po pobycie w szpitalu. Idąc do pobliskiego parku zauważyliśmy, że słońce zaczyna się powoli wychylać nad horyzont i lizać promykami bloki oraz wyższe drzewa. Gdy…
Podziel się z innymi:
Wieczorny Wawel.
Krakowskie wzgórze Wawel ozdobione jest wyjątkowo pięknymi zabytkami architektury. Szczególnie pięknie wyglądają one nocą, gdy są bajecznie oświetlone i odbijają się w Wiśle. Na moim zdjęciu, zrobionym z Mostu Grunwaldzkiego, licząc od pierwszego planu, znajdują się Bulwar Poleski, rzeka Wisła i wzgórze Wawel wraz z Zamkiem Królewskim i bazyliką archikatedralna św. Stanisława i św. Wacława.
Podziel się z innymi:
Wieczorny Wawel.
Krakowskie wzgórze Wawel ozdobione jest wyjątkowo pięknymi zabytkami architektury. Szczególnie pięknie wyglądają one nocą, gdy są bajecznie oświetlone i odbijają się w Wiśle. Na moim zdjęciu, zrobionym z Mostu Grunwaldzkiego, licząc od pierwszego planu, znajdują się Bulwar Poleski, rzeka Wisła i wzgórze Wawel wraz z Zamkiem Królewskim i bazyliką archikatedralna św. Stanisława i św. Wacława.
Podziel się z innymi:
Warszawa – widoki z PKiN.
Będąc w sierpniu ubiegłego roku w Warszawie nie mogłem nie wejść (a w zasadzie wjechać windą) na taras widokowy Pałacu Kultury i Nauki. Obszedłem całość dookoła, robiąc po drodze dużo zdjęć. Widoki z najwyższego budynku w Warszawie robiły wrażenie i aż żal było schodzić, ale w kolejce czekały kolejne ciekawe miejsca do zwiedzenia. Pogoda była piękna, choć widoczność już taka sobie. Mimo to udało mi się co nieco sfotografować – głównie zabudowania centralnej części miasta.
Czytaj dalej Warszawa – widoki z PKiN.
Podziel się z innymi:
Warszawa – widoki z PKiN.
Będąc w sierpniu ubiegłego roku w Warszawie nie mogłem nie wejść (a w zasadzie wjechać windą) na taras widokowy Pałacu Kultury i Nauki. Obszedłem całość dookoła, robiąc po drodze dużo zdjęć. Widoki z najwyższego budynku w Warszawie robiły wrażenie i aż żal było schodzić, ale w kolejce czekały kolejne ciekawe miejsca do zwiedzenia. Pogoda była piękna, choć widoczność już taka sobie. Mimo to udało…
Oczyma Duszy 